Dag #2 : Fun Home. Ik blijf het prettig en spannend vinden om zonder enige voorkennis van een voorstelling een theater binnen te gaan en het gewoon maar te laten gebeuren, zelfs het “Circle in the Square”-theater was er eentje waar ik nog nooit was geweest. Het stoelenplan is ovaal en rondom het toneel, dat maakt het gelijk al bijzonder. Fun Home is een verhaal over een vader en een dochter. De dochter wordt gespeeld door 3 verschillende actrices, een kind, eentje op de high-school en eentje van 45. Als het stuk eenmaal is begonnen weet je dat je in iets heel bijzonders bent terechtgekomen. Dit is niet je standaard “coming of age”-musical. Sterker nog ik vind het lastig om het etiketje “musical” te gebruiken. De zang wordt prachtig ingezet bij karakterverdieping of om emoties te verhogen. Het is geen spektakel, geen grote kostuums. De nadruk ligt met name op het spel. Zoals Broadway duidelijk vermeld “not just a musical , a new kind of musical”. Ook het lichtontwerp is abnormaal mooi en wordt heel subtiel gebruikt. Ik heb nog nooit zoveel “speciaaltjes” in een voorstelling gezien. De changementen worden zowel door de spelers als door de mechanische vloer rustig gedaan en zorgen voor aangename overgangen tussen de scenes. De manier van spelen van zowel de spelers als de musici is zeer intens en werkelijk subliem. De muziek voegt toe, en wordt alleen ingezet met een functie. De songs zijn prachtig en niet je standaard coupletje-refreintje. Soms lyrisch maar ook soms ter versterking van de strijd van het karakter. Het nummer waar de moeder haar keuze maakt is adembenemend en ik had geen kracht om haar dat applaus te geven dat zij zo had verdiend. Zonder te kort te doen aan de jeugdige talenten in Nederland merk je wel dat als je een cast (oud en jong) compleet mag houden en elke avond samen laat spelen je een niveau haalt wat wij gewoon niet kunnen halen in onze theaters. Bij topsport mag het immers wel en wordt aangepast onderwijs verzorgd. Dat zou bij onze jeugdige theater-talenten ook wel mogen. Althans dat vind ik. Enfin, terug naar Fun Home. Het is lastig dit verhaal samen te vatten, de innerlijke strijd van de karakters binnen het gezin is niet zomaar uit te leggen zonder gelijk het verhaal weg te geven. Je zult worden geraakt door Fun Home, daar kun je niet omheen. Het spel-niveau is bizar hoog en deed me denken aan het werk van Het National Theatre in London. Misschien toch maar wat vaker naar toneelstukken kijken op Broadway. Of een toneelstuk met prachtige muziek, zoals Fun Home. Een aanrader dus.